Inwestycje długoterminowe to składniki aktywów trwałych, utrzymywane przez jednostkę w okresie powyżej roku od dnia bilansowego w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych. w szczególności są to nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu ich wartości.
Do inwestycji długoterminowych zaliczamy:
– nieruchomości, które nie są wykorzystywane i użytkowane przez organizację do realizacji jej podstawowych zadań i celów. Przeznaczenie tych nieruchomości jest ściśle związane z czerpaniem korzyści w postaci generowania zysków z tytułu wynajmu, np. gruntów, budynków, lokali użytkowych.
– wartości niematerialne i prawne, ale tylko te, które są posiadane w celu uzyskania z nich w przyszłości korzyści materialnych, np. w wyniku wzrostu ich wartości rynkowej
-długoterminowe aktywa finansowe- to wszelkie aktywa finansowe które będą wymagalne lub przeznaczone do zbycia w okresie dłuższym niż 12 miesięcy od daty ich nabycia, udzielania czy objęcia.
Inwestycje długoterminowe wyceniane są co najmniej raz w roku na dzień bilansowy. Ustawa o rachunkowości wskazuje możliwe sposoby wyceny. Nieruchomości i wartości niematerialne i prawne wyceniamy według cen nabycia lub kosztów wytworzenia lub wartości przeszacowanej, pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne i odpisy z tytułu utraty wartości, a także według ceny rynkowej lub innej wartości godziwej. Udziały w innych podmiotach i obligacje wyceniane są według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu utraty wartości lub według wartości godziwej lub według skorygowanej ceny zakupu – jeżeli dla danego składnika aktywów ustalono datę wymagalności; udziały w jednostkach podporządkowanych sklasyfikowanych jako środki trwałe mogą być również wyceniane metodą praw własności, pod warunkiem że są stosowane jednolicie do wszystkich jednostek podporządkowanych. Natomiast pożyczki długoterminowe są wyceniane regularnie według wartości nominalnej w dniu, w którym powstały, łącznie ze spłatami, natomiast na dzień bilansowy wycenia się je w kwocie wymaganej płatności, tj. pomniejszonej o ewentualne odpisy, można również wycenić według skorygowanej ceny zakupu.
